Warsztaty

Lubię prowadzić warsztaty...

... to skromnie powiedziane. Kocham to robić! 

Uwielbiam moment, kiedy prace są już gotowe, a uczestnicy z niedowierzaniem patrzą na swoje dzieła. Niektórzy przychodzą z przekonaniem, że nie dają rady. Ale przyszli, bo koleżanka namówiła, bo dziecko chciało... i na końcu okazuje się, że się wkręcili i to na maksa. A co najważniejsze, że wyszło, co miało wyjść i to tak, że się dzieła swego nie wstydzą ludziom pokazać. I jak pytają kiedy następne warsztaty, to dla mnie dowód, że się podobało i serce rośnie! I że ziarno pasji zostało zasiane.

Pod nosem czasem się uśmiecham, gdy widzę zdziwione Panie przedszkolanki albo rodziców, że dzieci potrafią w skupieniu i w ciszy, przez ponad godzinę w glinie dłubać. A zazwyczaj, to przez 15 minut usiedzieć na miejscu nie potrafią. 

I nieważne drogi rodzicu, nauczycielu, że efekt wizualny czasem jest dla Ciebie mizerny, bo miał być kotek, ale w czasie godziny przebył wszystkie wcielenia (mysz, robak, dinozaur itp.), aby na końcu doznać nirwany i rozpłynąć się w niebycie. Tak naprawdę liczy się sam proces twórczy.

Kocham prowadzić warsztaty z seniorami. Gdy widzę na początku twarze pełne obaw, a na końcu radość niczym u nastolatków, że takie piękne korale, czy broszki wyszły. A kiedy spotykamy się następnym razem często słyszę: "Pani Agnieszko wszystkie koleżanki pytały skąd mam taki piękny naszyjnik. A gdy usłyszały, że sama zrobiłam, to od razu miałam pięć zamówień." albo "Koleżanka pozazdrościła mi broszki i przyszła też się nauczyć". No cieszy to niezmiernie! Bo o to chodzi w mojej misji. Aby zarażać rękodziełem! Aby ten bakcyl rozprzestrzeniał się wzdłuż i w szerz.

Sporo czasu temu, rok pracowałam w pracowni tkackiej w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach. To było piękne i bardzo cenne doświadczenie. Tam uświadomiłam sobie, że w życiu jak i w rękodziele nie ma ograniczeń. Wszystko tkwi w naszej głowie. Zawsze są dwie opcje, albo widzieć szklankę do połowy pustą, albo do połowy pełną...

Kiedyś pokazywałam na blogu rzeczy, które sama wykonałam. Od ponad roku, regularnie pokazuję Wam jak zrobić różne rzeczy samemu. Zrobiło się Tu bardzo warsztatowo, a co najważniejsze wiem, że korzystacie z moich instrukcji! Sama z siebie bym tego nie wiedziała, ale przysyłacie mi maile z różnymi zapytaniami i zdjęciami swoich dzieł. Dzięki Kochani <3 
Jestem szczęśliwa i wdzięczna Bogu, że mogę robić to, co kocham. 

Jedni, aby uzyskać równowagę ducha i ciała medytują, drudzy ćwiczą jogę, a trzeci parają się rękodziełem.

Taki refleksyjny post mi wyszedł, no! 
Twórczego dnia! <3