Starocie

Starocie uwielbiam! 

W moim rodzinnym domu były obecne, może nie w ilościach hurtowych, ale były. Szczególnie lubiłam buszować po strychu i piwnicy - zawsze można w nich odkryć nieprzeciętne skarby! Miłość do staroci zaszczepił mi tata. Poprzez jego opowieści zakiełkowało we mnie zainteresowanie starymi rzemiosłami... bo za większością przedmiotów krył się człowiek-rzemieślnik. Za starym czółenkiem krył się tkacz, za starą beczką - bednarz, a za miską oplecioną drutem - druciarz (nie mylić z łataniem samochodów). 

I na tym ostatnim chciałam się dziś skupić, bo to mało rozpoznawalne rzemiosło...

Druciarz oplatał drutem rozbite naczynia ceramiczne (drutował) w taki sposób, aby ponownie mogły spełniać funkcję użytkową. Taki człowiek wędrował od wsi do wsi oferując swoje usługi. Można się dziwić, ale kiedyś naczynia ceramiczne były drogie, dopiero wraz z rozwojem przemysłu, gdy ceramikę zaczęto robić masowo, a ceny spadły, zawód ten przestał mieć rację bytu. Do dziś rzemiosło to przetrwało w bardziej artystycznej formie na Słowacji.

Jeśli choć trochę zainteresowałam Was tym rzemiosłem i chcecie zobaczyć więcej współczesnych prac, zajrzyjcie <<TU>>, co prawda po słowacku, ale najważniejsze są obrazki ;)

Ciekawa jestem czy znaliście ten zawód...?